کاربرد رسانه و فناوری جدید در تئاتر پرفورمنس

آنچه در این رساله مورد بررسی قرار می گیرد، چگونگی کاربرد رسانه و فناوری نوین در هنرِ پرفورمنس است و پدیده رسانه که صرفاً تلویزیون یا سینما را در بر نمی گیرد بلکه رایانه را نیز به عنوانِ یکی از رسانه های مهم در جهانِ هنر تئاتر معرفی می کند. سوألِ اصلی این است که کاربرد رایانه در جهانِ پرفورمنس تا چه حد توانسته مشکلاتِ موجود در زمینه اجرا را بهبود ببخشد و اینکه مخاطبان با پدیده های تکنولوژیک نظیرِ رایانه چگونه برخورد میکنند. یکی از سوألاتِ مهم در این رابطه به چالش کشیدنِ فرهنگِ نوین بصری در زمینه برخورد مخاطبین با رسانه هایی نظیرِ رایانه است. ارتباطِ بینِ صحنه ای که در آن از فناوری نوین برای تولید اثرِ هنری استفاده میشود با مخاطبی که با این پدیده ها آشنایی دارد چگونه است؟ در دهه نود با پدیدار شدنِ شرکتهای بزرگ گرافیکِ رایانه ای که تولیداتشان در خدمتِ صحنه تئاتر و سینما قرار گرفت، و همچنین گسترش تولید آثاری که مخاطبانِ صحنه را به طور مستقیم به چالش میکشید، نوعِ جدیدی از فرهنگِ بصری پدید آمد که به سرعت خیل عظیمی از مخاطبان را به سوی خود کشاند. در این رابطه دو هنرمند معتبر ،"رابرت ویلسون" و "مارک رینی" معرفی می شوند. ویلسون از جمله کارگردانانی است که از نور به مثابه فناوری نوین برای رنگ آمیزی صحنه استفاده میکند و مارک رینی نیز از پدیده رایانه برای طراحی صحنه البته به صورتِ مجازی بهره میجوید. پدیده "جهانِ مجازی" و کاربرد آن در صحنه نوین قرنِ بیست و یکم یکی از مسائلِ بنیادینی است که این رساله درباره آن صحبت میکند. شناختِ لازم درباره فرهنگِ "هنر چند رسانه ای" در ایران هرگز به طور بنیادین ازمنظرِ فلسفی، روانشناختی و جامعه شاختی مورد بررسی قرار نگرفته است. رساله حاضر میتواند آغاز خوبی برای اینگونه پژوهشها در ایران باشد. در فصلِ اول مسئله کنش متقابل رایانه ای و به چالش کشیدنِ فیزیکی مخاطب در صحنه های نوین مطرح میشود و چند نظریه اصلی در این رابطه مورد بررسی قرار میگیرد. در فصلِ دوم مسئله رابطه بازیگر و مخاطب با مقوله صفحه نمایش مورد بررسی قرار میگیرد. فصلِ سوم به معرفی دو هنرمند، "رابرت ویلسون" و "مارک رینی" که در آثارشان به مسئله نور و کاربرد رایانه اهمیت میدهند، تعلق دارد. فصل چهارمِ رساله نیز به جمع بندی فصول و نتیجه گیری میپردازد.